Ana ing sawijining desa ana
pemuda kang wus akrab banget, yaiku Nipon lan Aldo. Bocah loro iku
seneng anget nggawe ulah. Sampek kanca-kancane sing liya ora gelem
nyedhek amarga mesthi diusili. Wektu iku sawise sekolah Nipon ngampiri Aldo.
Nipon : Do, ayo engko dolan
! ( Nggeplek pundake Aldo)
Aldo : Gaweanmu dolan ae .
Koyo wong pinter wisan.
Nipon : Halah gayamu, gelem
opo ora kowe ?
Aldo : Dolan nyandi lho ?
Nipon : Yo emboh... Pokoke
dolan ben koyo cah gaul ngono lho...
Aldo : Emmm.. ayo lek
ngono. Tapi wegah aku lek sampek maghrib eneh !
Nipon : Hehehe, ora-ora.
Aldo : Gek nggawa duit opo
ora ?
Nipon : Halah, kuwi
dirembug engko ae... Yo wis aku arep mulih (Mlaku ngadohi Aldo )
Aldo : Oke-oke.... Engko
kowe neng o omahku.
Sawise iku Nipon lan Aldo
dolan. Nipon lan Aldo ora kelingan yen iki mau wayahe kelompok drama B. Jawa
kanggo ujian praktek kelas 3. Ing sawijining panggon, Deni lan Parman nunggu bocah
loro maeng. Bocah loro kuwi ora ngerti marang ngendi parane Nipon lan Aldo.
Parman : He, enek sing
ngerti Nipon karo Aldo ?
Deni : Lha yo nyandi cah
loro ki, maeng opo ndak krungu di omongi...
Parman : Opo jajal diparani
neng omahe ?
Deni : Omahe sopo ?
Parman : Yo omahe Aldo ae
sing enek wong tuwane
Deni : Lek ora enek piye ?
Gek iki urung latihan blas lho...
Parman : Halah kuwi masalah
keri, sing penting anggotane wis enek kabeh.
Deni : Yo wis kowe rono ae,
aku neng kene karo nggae naskah dramane, piye ?
Parman : Hmmm, yo lekno.
Sing apik lho yo critane ?
Deni : Oke bos.....
Banjur Parman mara menyang
omahe Aldo. Ing kono Parman ora nemoni sopo-sopo. Akhire
Parman balik maneh lan nerusake nggawe teks drama karo Deni. Akhire
ditunggu sampek maghrib Nipon lan Aldo ora ana ketok.
Deni : Piye bocah iki ? kok
ora enek ketok ?
Parman : Lha yo piye neh,
lek panggah ora gelem kelompok yo golek liyane ae.
Deni : Nah, setuju aku. Yo
wis aku pamit. Ki mesthi wong tuwaku wis nggoleki.
Parman : Oke, dirembug
sesuk neng sekolahan ae. Bocahe ditakoni.
Deni : Eh iyo, ojo lali
sesuk nggawa gitar gae musicale.
Parman : Gampang, yo uwis
ndang muliho.
Deni mulih amarga wis
maghrib. Sesuke neng sekolahan Deni lan Parman rembugan bab drama B. Jawa.
Kanggo ngisi waktu ngenteni Aldo lan Supardi bocah loro kuwi ngrembug musik
kang bakal digawe.
Parman : Ayo sakiki nggawe
musik kanggo dramane. Sing tentang lagu daerah ae.
Deni : Yo angel lho kuwi,
lha kowe opo iso ?
Parman : Jajal kene aku
(njupuk gitar saka tangane Deni)
Deni : Halah kemiso, jajal
piye....
Parman : (nyanyi
gundul-gundul pacul)
Deni : Hahaha, kuwi rak yo
tembang dolanane bocah lho...
Parman : Sing penting lagu
daerah lho...
Deni : Ojo, diganti liyane
ngono lho.
Parman : Jajal kowe iso opo
ora ? (ngekekne gitar marang Deni)
Deni : (Main gitar)
Parman : Lha kuwi opo ora
yo lagu pop.... hahaha
Deni : Hahaha, lha aku ora
iso lho..
Parman : Kene lek ngono aku
ae.
Deni : (Ngekekne gitar) Aku
sing nyanyi yo ?
Parman : (Nyanyi karo Deni)
Deni : Haha, apik kuwi...
yo uwis nggae kuwi ae...
Sing ditunggu-tunggu
mara-mara teko karo mlayu. Ora rumangsa yen ditunggu.
Aldo : Heh, bocah-bocah wes
podo latihan drama Bahasa Jawa, kelompoke awake dhewe piye ?
Deni lan Parman : Trus gue
harus bilang wow gitu ? wow
Supardi : Heladalah, iki
tenanan lho...
Parman : Lha kowe dhekingi
nyandi ae ?
Supardi : Nyapo aku sing
kok takoni....
Parman : Lha wayahe kan
kelompok, kowe yo wis diomongi...
Supardi : Kapan lekmu omong
? ( mulai nesu )
Parman : Ow, kowe wis pikun
yo ?
Pak Guru : He he, enek opo
iki ?
Deni : Niki, Pak. Nipon
kalih Aldo dhekwingi mboten purun kelompok drama.
Pak Guru : Weh weh, lha
nyapo kok ora kelompok ki ?
Aldo : Lha ancen ora
diomongi to, Pak.
Pak Guru : Iyo to le ? Ora
kok omongi ?
Deni : Sampun, Pak. Tapi
mboten dugi.
Pak Guru : Lha kwi kowe ora
teko...
Aldo : Ora diomongi, Pak.
Pak Guru : Halah wis ora
usah ngeyel, ndang gek kelompok
Sawise ngono, bocah papat
kelompok nggae drama. Amarga gotong royong akhire kelompoke iso nampilake drama
kang apik lan akeh kanca-kancane sing seneng.
Parman : Apik banget gayamu
cah, jan pantes dadi artis.
Deni : Lho yo jelas lah,
sopo disek...
Parman : Di, Do, nyapo
meneng ae ki.... wis berhasil lho
Nipon : Aku njaluk sepuro
yo, Man.
Parman : Halah, ora
opo-opo.... Sing penting iki wis sukses.
Pak Guru : Lha yo ngono,
lek gotong royong bareng kan iso apik hasile
Nipon : Kula nyuwun
pangapunten, Pak. Nika sampun mboten sopan kalihan bapak.
Aldo : Kula nggih, Pak.
Pak Guru : Yo wis ora
opo-opo. Makane ojo diterusne lekmu ndugal ki.
No comments:
Post a Comment